Μπέικον, Φράνσις

I

(Francis Bacon, 1561 – 1626). Άγγλος φιλόσοφος. Βλ. λ. Βάκων.

II

(Francis Bacon, Δουβλίνο 1909 – 1992). Άγγλος ζωγράφος. Έζησε τα παιδικά του χρόνια στην Ιρλανδία και ύστερα ταξίδεψε για ένα μικρό διάστημα στο Λονδίνο, έμεινε δύο χρόνια στη Γαλλία και στη Γερμανία και το 1929 επέστρεψε στο Λονδίνο. Την εποχή εκείνη ασκούσε το επάγγελμα του διακοσμητή εσωτερικών χώρων εμπνεόμενος από τις αρχές του Μπαουχάους. Από το 1926 άρχισε να ασχολείται με τη ζωγραφική, αλλά τα πρώτα σημαντικά έργα του ήταν η σειρά των «Σταυρώσεων» του 1933. Ο Μ. έφτασε σε πλήρη εκφραστική ωριμότητα με τα έργα του «Μορφή σε τοπίο» του 1945 (Τέιτ Γκάλερι, Λονδίνο) και «Ζωγραφική» του 1946 (Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης, Νέα Υόρκη). Οι ελαιογραφίες του κίνησαν το ενδιαφέρον της κριτικής για τη συνεχή ανάπτυξη ορισμένων ανησυχαστικών θεμάτων. Το 1948, με την προσωπογραφία του πάπα στο έργο «Κεφάλι VI» (Συμβούλιο Τεχνών της Μεγάλης Βρετανίας) άρχισε την πιο σημαντική και γόνιμη σειρά της καλλιτεχνικής του παραγωγής.

Το 1957 εγκαινίασε ένα άλλο ενδιαφέρον θέμα: τη ζωή και τα έργα του βαν Γκογκ, που κατέληξε σε μια σειρά έργων εμπνευσμένων από τον πίνακα του βαν Γκογκ «Ο ζωγράφος στον δρόμο της Ταρασκόν».

Ο Μ. απέκτησε διεθνή φήμη το 1957, όταν παρουσίασε στο Παρίσι την πρώτη ατομική του έκθεση. Τη φήμη του στερέωσαν οι αναδρομικές εκθέσεις έργων του στο Λονδίνο το 1962 και στη Νέα Υόρκη το 1963-64. Το ενδιαφέρον του για τη μορφή και το πρόσωπο, παραμορφωμένου κατά τρόπο τρομακτικό και αινιγματικό, θα μπορούσε να τον κατατάξει στον εξπρεσιονισμό, αν η πρωτοτυπία του δεν ξεπερνούσε τα όρια του συγκεκριμένου ρεύματος.